KARALAMALAR VE AKLAMALAR

Zamanın dışında yaşamak… Mümkün olabilir mi? Çağın ilerisinde doğsam bir sabah, çoktan aşılmış olsa bir çok sorun; baş etmek zorunda...

Yalnızlığı bizi dinleyecek ve hüzünlerimizi anlayacak kimseyi bulamayış sanırdım. Çevremizde birileri olurdu ancak hiçbiri bizim...

Mesela biz seninle aynı durağa, aynı saatte gelip, aynı yola çıktık Aynı gökyüzünde kurduk bulutlardan düşleri Aynı siyasi fikir...

Karlar yağardı bizim oralara eskiden. Boyu dizimize kadar gelirdi, çocuktuk. Düşe kalka yürürdük sokaklarında, Kar topu oynar, yokuştan...

Bizim kuş olduğumu düşledim. Açtılar kafesimin kapısını gittim avizeye kondum. Önce kendi kafesime baktım tepeden; demirin boyası...

"Topluluk içinde birey, bir başka birey durumuna gelir." Ece Ayhan'ın Başıbozuk Günceler'inde okuyorum bu gerçekliği. Kaydediyorum:...

Bir fotoğraf, Üstünde tozu toprağı ölümün. Gülümseyen insanlar. Dün birbirlerine, Bugün tabutlara sarmaş dolaş. Oyuncak bir bebek Oyun...

Hayır büyümedim. Hala bir küçük serüvenci. Hala umut arayan ve hala umut kelimesini kullanmaktan bıkmayan bir çocuk. Tekrar arayış. Ne mi...

Evet saçlarını at geriye. Kulağının arkasına sıkıştır, Mini minnacık kulaklarının. Gerisin geriye dökülsün kirpiklerinin üstüne. Evet...

Sessiz ol. Sessiz ol. Duymuyor seni, karşında oturuyor ama şimdi nerede aklı bilmiyorum. Duymuyor seni. Biraz açıkla ona. Hayır aslında...

Eveett! Marttan beri devam eden ve hiç sonlanmayacak gibi gelen pandemi sürecinde yeterince sıkılmış olarak bir blog açma kararı aldım....